(...)
1002. Otto imperator Rome sine herede defunctus est; cui sucessit Heinricus de regio genere, dux quoque Baioariorum tertius eo nomine; cum quo et Herimannus dux Alamanniae et Alsatiae regnum forte dividere et parti aspirare temptabat. Sed infecto negotio ultionem conatus in eos, qui in Strazpurg cum rege senserant adversus se, irrupit civitatem et in direptionem dedit, pessimo quoque exemplo sacra profanavit. Mox regi subiugatus diem anni non implevit. Parvulus filius eius, consobrinus regis, dux populi ordinatus est.
(...)
1006. Nova stella apparuit insolitae magnitudinis, aspectu fulgurans et oculos verberans non sine terrore. Quae mirum in modum aliquando contractior, aliquando diffusior etiam extinguebatur interdum. Visa est autem per tres menses in intimis finibus austri ultra omnia signa, quae videntur in caelo.
1007. Pestilentia gravis, quae subitanea morte populum late vastabat.
(...)
1013. Heinrich in Italiam, lecto quoque milite Romam
egre spectatus fertur, Caesarque creatur.
Compositis rebus, velut aestimat, inde reversus.
Ipsius et terrae populi mox deficit a se
pars, post Hartwinum jam sceptra diu temerantem.
Insolito more tristes arsere cometae,
tempora longa quidem, per loca non eadem:
Nunc medium mundi, nunc interiora sub austri,
nunc se post gelidos occuluere polos.
Consequiturque lues sine nomine corpora perdens,
visceribus fervens, inde cruore fluens.
(...)
1022. Heinricus imperator in gravi manu Apuliam ingressus a Beneventanis gratulantibus honorifice ac magnifice suscipitur, Troiam, Capuam, Salernam, Neapolim, urbes imperii sui ad Grecos deficientes, ad deditionem coegit. Quarum Troia, viribus fortissimis omnique bellico apparatu munitissima, longior mora nodusque victoriae extitit. Tamen licet afflicta afflixerit et in sui defensione multos sauciaverit, plurimos interfecerit, tertio mense postquam obsessa est, supplex imperatori manus dedit suique incolomitatem et gratiam victoris dato fidei sacramento promeruit. Rebusque compositis revertitur Capuanum principem in custodia secum abducens. Sed circa egressum Italiae pestilentia exercitum eius affecit et ex maxima parte absumpsit, ut Romani imperii corpus tot membrorum suorum destitutionem sine miseria et dolore memorare non possit.
Aestas horrenda, tonitruis et coruscationibus plus solito mortales exterrentibus. Et impetus turbinis ab occidente intonans aedificia concussit et arbores radicitus evulsit.
Domnus Burchhardus abbas, elegantissimum sanctae ecclesiae speculum, Ymmo et Burchhart, bonae indolis adolescens, in ipsa expeditione interierunt. Notker nostrae memoriae hominum doctissimus et benignissimus, Heribert et duo Ruodperti, summae innocentiae viri, Tieterich, Liutolt morbo late saeviente interierunt. Ruodhardus etiam, Constantiensis episcopus, obit eique Heimo successit, et Thietpaldus abbas efficitur.
(...)
1024. Benedictus papa obiit. Heinrich imperator obiit. Et Chuonradus apud Magontiam in natali sanctae Mariae in regnum consecratur.
(...)