Urkunde Papst Benedikts VIII. für die bischöfliche Kirche zu Bamberg (1020)

Benedictus episcopus, servus servorum Dei, dilectissimo in domino Jesu Christo filio Eberhardo, sancte Babenbergensis ecclesie venerabili episcopo, perpetuam salutem.
Quandocumque nostrum apostolicum corroborationis pie exposcitur suffragium, celeri effectu est attribuendum et, si in his exposcitur, que perpetuo durare videntur, litteris est etiam adnotatum, ne prolixitas temporum posteris hoc reddat in dubium vel incertum. Quapropter notum esse volumus cunctis sancte ecclesie filiis, tam presentibus quam futuris, quid de episcopatu, quem christianissimus Heinricus imperator ad honorem principis apostolorum Petri Babenberch devotissime perfecit, actum in eadem ecclesia nobis presentibus sit. Sepius enim obnixe dictus imperator fervens nimio amore episcopatus, quem tactus divino impulsu perfecerat honorifice, ad confirmandum eum apostolica auctoritate Babenberch adire nos deprecatus est. Cuius deprecationes assiduas et indeficientem instantiam e iusto desiderio procedere cognoscentes iniquum iudicavimus presentiam nostram illi denegare et inde humanam calliditatem contra venerabilem locum aliquando occasionem sumere. Venimus igitur Babenberch, ubi ab eodem imperatore suscepti fuimus, prout poterat et noverat melius. Ecclesiam autem cum omni integritate episcopatus sancte Romane ecclesie, cui Deo auctore presidemus, et nobis obtulit; quod videntes equum consideravimus seriem huius nostri privilegii et episcopatum confirmare in perpetuum eumque tibi, dilectissime Eberharde, et per te tuis successoribus concedere, ea videlicet ratione, hoc ordine, ut nulli unquam viventium, cuiuscumque sit dignitatis vel ordinis, contra hanc nostram confirmationem episcopatus venire audeat vel contra te tuosque successores ob hoc agere; neque liceat ei de omnibus, que nunc habet vel habiturus est in perpetuum prelibatus episcopatus, vi, fraude aut iniqua calliditate aliquid abradere vel te tuosque successores de his omnibus inquietare aliquo modo, ita sane, ut singulis quibusque indictionibus sub nomine pensionis equum unum album nobis nostrisque successoribus persolvat et sellam convenientem Romano pontifici. Sed, si forte, quod non optamus, aliquis superbus et arrogans temerario ausu contra hanc nostre preceptionis seriem pie a nobis promulgatam venire aut agere temptaverit, sciat se Domini nostri et apostolorum principis Petri, cui oblatus est a iam dicto christinianissimo imperatore episcopatus cum suis pertinentiis et cuius suffragium et iudicium per nos nostrosque successores solummodo expectat, anathematis vinculo innodatum et cum diabolo et eius atrocissimis pompis atque cum Juda, traditore Domini et Salvatoris nostri, eterno igni concremandum. Qui vero pio intuitu custos et observator huius nostre salutifere preceptionis extiterit, benedictionis gratiam et celestis retributionis gaudia a iustissimo iudice Domino consequatur.
Scriptum per manum Stephani notarii regionarii et scriniarii sancte Romane ecclesie in mense Aprili, indictione tercia. Bene valete! S(ub)s(cripsi). Datum k(a)l(enda)s Maias per manus Benedicti episcopi Portuensis et bibliotecarii sancte apostolice sedis in mense et indictione suprascripta.