Urkunde Heinrichs II. für das Kloster S. Sabino bei Piacenza (DH II. 70)

(Heinrich bestätigt dem Kloster S. Sabino bei Piacenza den Königsschutz und seine namentlich aufgezählten Besitzungen. Locate 1004 Mai 28.)

In nomine sanctae et individuae trinitatis. Heinricus Francorum atque Longobardorum superna clementia rex. Decet regalem excellenciam sibi subditorum placita deo petencium aures sue maiestatis precibus inclinare, quatinus eorum fulta serviciis temporalis imperii glorietur honore atque post huius excessum vite bravium eterne mereatur adipisci corone. Quocirca omnium sancte dei ecclesie nostrorumque fidelium presencium scilicet ac futurorum comperiat universitas, qualiter dilectissimus noster domnus Sigifredus Placentine ecclesie venerabilis presul nostram supplex adiit celsitudinem postulans, ut pro dei amore suaque devota peticione monasterium, quod impulsu domni Ottonis bone memorie imperatoris suoque favore vel suffragio fundare et ab imis construere cepit et pro sua anima suorumque successorum regum vel imperatorum seu et pro animabus omnium christianorum fidelium deo favente vitaque comite perficere disposuit, in sua dioccessi non longe a Placentine urbis muro in honore beati Sauini confessoris et pontificis Christi, ubi gloriosum corpus eius requiescit, inceptum sub nostre regalis protectionis tutela ac defensione recipere preceptalique auctoritate coroborare dignaremur. Cuius dignis peticionibus assensum prebentes prefatum monasterium sub nostra defensione receptum, quicquid a domno iam dicto Sigifredo episcopo collatum est dicto monasterio nostrique predecessoris gloriosissimi imperatoris Ottonis precepto confirmatum aut ab eodem presule sive a quibuscunque religiosis hominibus conferendum in posterum, nostra preceptali auctoritate confirmamus coroboramus ac stipulamur nec non iuxta decretum ipsi ecclesie ab eodem episcopo factum firmum perpetuo iure stabileque censemus: villam scilicet que vocatur Fabianum cum capella et omnibus sibi pertinentibus, mansos quatuor in Breuli, unum in sancto Damiano, unum in Mariano, unum in Paldari, duos in Manelli, unum in capite Caride, in Runcaliis unum, cortem que dicitur Turris cum omnibus sibi pertinentibus, braydas in circuitu Placencie capientes annuatim modios quadraginta, insuper braydam sancti Thome iuxta idem monasterium sitam ad vineas plantandum ortosque colendum, molendinum unum, mercata duo ­ unum in castello Arcuato quod habetur tribus vicibus in anno, alterum Placencie quod habetur in kalendis augusti ­, montem Collari cum villa que dicitur Turnulum, in Plectole braydam unam, alveum Padi a portu qui vocatur Portatorium usque ad rivum qui dicitur Frigidus, vivarium unum quod vocatur Conca sancti Antonini, cortem sancti Benedicti cum cervaricia et tegulariola, quatuor mansos in Ponticellis, cortem que vocatur Villasco, in Casteneola mansos quatuor, in sancto Paulo mansos duos, in Berlasco mansos duos, in villa que vocatur Salse de sale annuatim modios duodecim, de muria anforas per unumquemque mensem sex, cortem que dicitur Palacium Apiniani cum plebe capellis et decimis contisque suis pertinentiis, cortem que vocatur Regianum cum omnibus sibi pertinentibus, medietatem castelli quod dicitur Montebissago. His autem a nobis firmiter coroboratis, concedimus eidem monasterio et per hoc nostrum regale preceptum firmamus, ut rector et abbas eiusdem loci, qui pro tempore fuerit, licenciam habeat flumen Nurum sive rivum, qui venit per vicum Ottonis, de suo cursu quocumque voluerit ducere et utilitatem monasterii ex ipsis peragere. Precipientes itaque regali iubemus potencia, ut nullus dux episcopus marchio comes vicecomes nullaque nostri regni magna vel parva persona abbatem et fratres in eodem monasterio regulariter deo militantes de cunctis prediis et possessionibus aut quibuscumque rebus vel rivulis superius collatis aut deinceps conferendis inquietare molestare vel disvestire presumat sine iusta et legali examinatione. Si quis autem huius nostri precepti violator extiterit, sciat se compositurum auri obtimi libras centum, medietatem camere nostre et medietatem eiusdem monasterii monachis. Quod ut verius credatur et diligencius ab omnibus observetur, manu propria confirmantes sigilli nostri inpressione inferius iussimus insigniri.
Signum domni Heinrici (M.) regis invictissimi.
Egilbertus cancellarius vice Vuilligisi archicappellani recognovit.
Data V. kal. iunias indictione III, anno ab incarnatione domini MIIII, anno vero domni Heinrici secundi regis in Italia I; actum Leucade comitatu Mediolanensi; feliciter.