Architecti catholicae doctrinae, quae sectanda forent fidei quasi fundamenta locantes, hoc evidenter noscuntur probasse, sive gregatim seu separatim, ut gloriemur in laude Christi. Ergo anno MXXV. in consistorio regali Goslare praeminenti, in aeclesia scilicet australi lateri eodem adherente, collecta fidelium coadunatione, propositum est tractandum quodque utilitatis salutare. Cuius conventus primatui Henricus, qui tunc temporis rei publicae monarchiam strennue gubernabat, assederat et constipatione episcoporum, Geronis videlicet Parthenopolitani archiepiscopi et Unouuani Bremensis archiepiscopi, Arnolfi quoque Haluerstedensis et Bennonis Slauensis, Thioderici Mindensis et Thioderici Mimigardiuordensis et Ekkihardi Slesuuigensis episcopi, circumfultus undique fasque nefasque aequa trutinationis lance pensabat. E quibus vero inter questiones citra ultraque habitas Bernuuardus sanctae Hildinishemensis aeclesiae piae memoriae antistes, quem tanti negotii principatus attinebat, cuiusdam ambiguitatis indaginem investigabat, quippe: Cum quilibet episcopus vel cuiusvis dignitatis quisquam, proprietatis suae aliquem ad sacerdotalem provehens gradum, suae potestatis iuxta collibitum esse permiserit insuperque sui iuris seu alieni sibi aeclesiam clementi benignitate adquisierit, sed is succedentibus prosperis altioris meriti elatione sese super verticem extulerit donumque divinitus collatum in turpe converterit emolumentum, adeo ut nobilitate generis succensus quandam in matrimonium usurpaverit liberam, eo tenore ut prolem ex eadem derivatam quoquo modo abalienet servitio eius, cuius ipse suberat dominio, quid potissimum exinde concors illorum fieri decrevisset assensio? His ita praelibatis procerum unusquisque pro industriae suae estimatione huius rei proposito longa alternabat deliberatione. Sed tandem huius haesitationis amfractus imperatore anticipante omnis illius concionis consessus in suffragium huiusmodi assurgit acclamantque cuncti: legittime oportere, tam ipsum quam eius posteritatem eodem quo et ipse servitutis iugo succumbere. Addunt nihilominus: presentis compactionis decretum, Romani imperii maiestate sancitum, nullo penitus in perpetuo iure solvendum, maxime cum in beneplacito universalis papae prospectum vegetet sanctae aeclesiae.