Urkunde Heinrichs II. für die bischöfliche Kirche zu Würzburg (DH II. 248)

(Heinrich bestätigt der bischöflichen Kirche zu Würzburg die Immunität. Frankfurt 1012 September 10.)

In nomine sanctae et individuae trinitatis. Heinricus divina ordinante providentia rex. Si petitionibus sacerdotum dei de his, quae ad loca sanctorum iuste pertinent, nostris auribus prolatis adquiescimus, regiam consuetudinem exercemus et hoc nobis ad laudem et stabilitatem regni nostri in dei nomine pertinere confidimus. Quocirca omnium fidelium nostrorum praesentium scilicet ac futurorum industriae pateat, quod nos Heinricus sanctae Wirceburgensis aeclesiae venerabilis episcopus humiliter adiens claementiae nostrae dominationis innotuit, quod praedecessores nostri reges et imperatores divae memoriae Karolus, Ludowicus, Arnolfus tresque Ottones omnes curtes villas terras terrarumque cultores, seu quicquid in cunctis rebus ad aeclesiam sancti Salvatoris, in qua preciosus Christi martyr Kilianus sociique eius corporaliter requiescunt, pertinere dinoscitur, seu quod inantea ad ea sancta loca legitime traditum fuisset per universos comitatus pagos ac territoria, sub integrae defensionis immunitate permanere suaeque tuitionis clipeo muniri concessissent, hoc etiam, quod in eisdem praeceptis veraciter scriptum continetur, nostris conspectibus praesentans, praedictos reges seu imperatores per suae auctoritatis praedictae aeclesiae praecepta concessisse et confirmasse, quatinus nullus iudex publicus servos Sclavos sive accolas pro liberis hominibus in aeclesiae praediis manentibus ad causas audiendum et fredas exigendum et mansiones aut paratas faciendum et fideiussores tollendum et homines ipsius aeclesiae tam Francos quam servos et Sclavos distringendum et ullam redibitionem requirendum aut aliquid de his exactitare per aliquam iudiciariam potestatem ullo umquam tempore praesumat. Unde etiam idem venerabilis episcopus Heinricus nostram petiit maiestatem, ut eandem defensionem per nostrae auctoritatis immunitatem circa ipsa loca vel homines praefatae aeclesiae confirmaremus. Cuius petitioni, quoniam rationabilis videbatur, hoc denegare noluimus ac per hoc omnia, quae superius continentur, per hanc nostri praecepti paginam confirmare studuimus. Idcirco etiam praecipientes sanctimus, ut, quicquid ad ipsam praenominatam aeclesiam tam in servis sclavis et accolis quam aliis rebus iuste et legaliter hactenus pertinere visum est, sicut in antecessorum nostrorum, ita etiam sub nostrae immunitatis nomine in modo datis rebus et adhuc dandis tutum et defensum permaneat, nec quisquam de fidelibus nostris sive comes sive iudex publicus in parte aliqua aut ullo umquam tempore praefatae aeclesiae res inquietare audeat, quatinus rectores ipsius aeclesiae pro incolomitate nostra regnique nostri stabilitate iugiter divinam claementiam studeant exorare. Si quis vero, quod futurum non credimus, huius nostre immunitatis praeceptum aliquando infringere temptaverit, noverit se componere auri optimi libras C, medietatem camerae nostrae et ad praefatam aeclesiam partem alteram. Quod ut vaerius credatur diligentiusque observetur, hoc praeceptum inde conscriptum manu propria roborantes sigilli nostri inpressione iussimus assignari.
Signum domini Heinrici (M.) regis invictissimi.
Guntherius cancellarius vice Erchanbaldi archicapellani recognovi.
Data IIII. idus septemb. anno dominicae incarnationis millesimo XII, indictione X, anno vero domni secundi Heinrici regnantis XI; actum Franchonevord regio palacio; feliciter amen.