(Heinrich bestätigt dem Kloster Fulda die Immunität, den Zehntbezug von den eigenen Gütern und das Wahlrecht, vorbehaltlich der königlichen Zustimmung. Fulda 1020 Mai 3.)
In nomine sanctae et induae trinitatis. Heinricus divina favente clementia Romanorum imperator augustus. Constat nos divina dispensante gratia caeteris supereminere mortalibus, unde oportet, ut, cuius precellimus munere, eius studeamus modis omnibus parere voluntati. Quapropter comperiat industria atque utilitas omnium fidelium nostrorum presentium scilicet et futurorum, quia vir venerabilis Richhardus abba ex monasterio quod dicitur Fulda, quod est situm in pago Grapfeld, constructum in honore sancti Bonifacii martiris Christi, ubi idem gloriosus martyr corpore quiescit, adiens excellentiam culminis nostri obtulit nobis quandam antecessorum nostrorum, Pipini videlicet, Ludeuuici et Chuonradi, Heinrici nec non et Ottonis imperatoris augusti auctoritatem, in qua continebatur, qualiter idem principes clarissimi prefatum monasterium cum monachis ibidem deo famulantibus et cum rebus vel hominibus ad se iuste pertinentibus sub sua constituissent defensione et munitatis tuicione. Obsecravit namque prescriptus abba, ut similiter ipsum monasterium cum monachis ibidem deo militantibus et cum rebus ac hominibus sibi legaliter aspicientibus sub nostra constitueremus defensione ac prefatorum regum auctoritati nostram iungeremus auctoritatem. Cuius peticionem quis iustam, immo rationabilem esse iudicavimus, et beneficio, quod postulavit, assensum prebuimus. Et ideo hanc auctoritatem propter divinum amorem et venerationem sancti loci ipsius tranquillitatemque fratrum ibidem consistentium circa ipsum monasterium fieri decrevimus, per quam in futurum sancimus atque iubemus, ut nullus iudex publicus aut quilibet ex iudiciaria potestate in aecclesias villas loca vel agros possessiones, quas moderno tempore iuste et rationabiliter infra regnum divinitus nobis concessum prefatum possidet monasterium vel quae deinceps in ius ipsius loci voluerit divina pietas augeri, ad causas iudiciario more aliquando audiendas aut freda undecumque exigenda vel mansiones aut paratas faciendas vel fideiussores tollendos aut homines ipsius monasterii tam ingenuos quam et servos super terram ipsius commanentes distringendos nec ullas redibiciones vel inlicitas occasiones requirendas nostris futurisque temporibus ingredi audeat vel ea quae supra memorata sunt exigere presumat. Sed liceat eidem abbati suisque successoribus eiusdem monasterii cum sibi subiectis sub nostra defensione possidere, et quicquid de supra dictis rebus ius fisci exigere poterat, pro aeterna remuneratione prefato monasterio et monachis concessimus. Precipimus etiam, ut de villis aecclesiae sancti Bonifacii, servis etiam et colonis in illis manentibus, quas moderno tempore habere videtur vel quae deinceps in ius ipsius loci dominus amplificaverit, habeat prefatus abbas successoresque eius potestatem decimas accipiendas propter edificia perficienda vel restauranda luminariaque renovanda, et ut sibi fidelibusque suis, pauperibus quoque et peregrinis tempore susceptionis usus necessarios possint prebere, iuxta id quod sanctae regulae propositum mandatum iubet monachos in susceptione hospitum pauperumque semper esse paratos. Et si quando vocatione divina iam fatus abba de hac luce migraverit, quamdiu ipsi monachi tales inter se possint invenire, qui ipsam congregationem secundum regulam sancti Benedicti regere valeant, per hanc nostram auctoritatem, salvo consensu regis vel imperatoris, licenciam habeant eligendi abbates. Et quisquis huic nostrae preceptioni reniti temptaverit, apostolicam, que in privilegio Zachariae papae expressa est, experiatur sentenciam. Haec vero auctoritas ut pleniorem in dei nomine optineat firmitatem, manu propria subtus eam firmavimus sigilloque nostro insigniri iussimus.
Signum domni Heinrici Romanorum invictissimi (M.) imperatoris augusti.
Guntherius cancellarius vice Erkanbaldi archicappellani recognovit.
Data V. non. mai. indictione III, anno dominicae incarnationis millesimo XX, anno vero domni Heinrici secundi regnantis XVIIII, imperii autem VII; actum Fvlda.