1004. Heinricus rex per Veronam Italiam cis Padum petens omnes sibi partium illarum civitates subiecit, Papiam ipsa qua coronatus est die irrumpens gladio et igne perdomuit. Inde acceptis obsidibus in Saxoniam reversus post paucos dies in Sclavos arma convertit, Boemanisque ad pristinam servitutem tributumque redactis Bolizlaum etiam ducem Sclavorum Bolanorum cum tota gente sua subiugavit et in Saxoniam victor rediit. Herimannus dux Alamanniae obiit eique filius eius Herimannus puer, omni populo acceptabilis, in ducatu successit.
(...)
1006. Augiae Werinhario abbate defuncto fratres Heinricum monachum elegerunt. Sed rex Heinricus eius insolentiam, quamvis ab eo peccunias accepisset, detestatus fratribusque apud se accusatis infensus Ymmonem quendam Gorziensem abbatem, qui et Prumiam ipso tempore tenebat, virum austerum, ipsis invitis praeposuit. Unde nonnullis ex ipsis sponte locum illum relinquentibus, quibusdam etiam ab eo ieiuniis, verberibus exilioque graviter afflictis, nobile monasterium in magnis viris, libris et aecclesiae thesauris grave, peccatis exigentibus, pertulit detrimentum; sicuti Roudpertus monachus nobilis et docte facetus, matris meae patruus, prosa, rithmo metroque flebiliter deplangit. Romae Iohannes XVII, qui et Fasanus, papa 145tus ordinatur.
1007. Heinricus rex summo studio apud castrum suum Babenberg dictum nobilem et divitem episcopatum construxit primusque ibi hoc anno episcopus promotus est Eberhardus.
1008. Liutolfo viro docto Treverense archiepiscopo defuncto Megingaudus pro eo archiepiscopus a rege promovetur. Sed Adalbero clericus, reginae Cunigundis germanus, quibusdam faventibus ad archipraesulatum quasi ex regio promisso sibi debitum adnisus Treverense palatium praesidiis occupat et cum fratribus suis, Theoderico Metense episcopo et Heinrico Baioariae duce Fridericoque comite, adnitente etiam cum aliis multis Gerhardo item comite contra regem rebellavit. Qui tamen omnes a rege post aliquot temporis spacium subacti sunt et Heinricus ipse Baioariae ducatu privatur. Ipso anno Heinricus rex cognita tandem post duos annos Ymmonis crudelitate, remoto eo Bern, virum doctum et pium, Prumiensem monachum, Augiae constituit abbatem. Qui gratanter susceptus fratres dispersos recolligit et a Lantperto Constantiense episcopo abbas eius loci 29mus consecratus, magna insignis scienta et pietate praefuit annis 40.
(...)
1011. Willigisus Mogontiensis archiepiscopus obiit eique Erchenbaldus successit. Theodoricus dux partis Lotharingorum sub ipsa pene praesentia regis a Heinrico, Baioariae dudum duce, et quibusdam Lotharingis captus et abductus est. Quo tamen postea relaxato Heinricus ipse gratiam regis ducatumque suum recepit.